Dowódcy!
Jutro mija 75 rocznica bitwy pancernej pod Studziankami. Studzianki znalazły się w centrum trwającej tydzień bitwy pomiędzy nacierającymi siłami niemieckimi a polską 1. Brygadą Pancerną i radziecką 8. Armią Frontu Wschodniego. Był to ostatni etap ofensywy wojsk radzieckich i Niemcy dokładali wszelkich starań, by powstrzymać oddziały polskie i radzieckie przez przekroczeniem Wisły, która chroniła granic Rzeszy.
Wizualizacja działań wojsk radzieckich i polskich
(Wikimedia Commons, fot. Aneta Leszkiewicz)
Zadaniem oddziałów radzieckich i polskich była obrona przyczółka na zachodnim brzegu rzeki przed siłami niemieckimi. Niemieckie dowództwo zwróciło uwagę na skalę tej operacji i przeznaczyły znaczne siły do interwencji: czołgi, piechotę, lotnictwo i artylerię. Niemcy rozpoczęli nieustanną ofensywę już 5 sierpnia. Obrona szybko ulegała atakowi i potrzebne było wsparcie jednostki pancernej, a najbliżej znajdowała się 1. Polska Brygada Pancerna im. Bohaterów Westerplatte, która składała się z 86 czołgów i 2200 żołnierzy, w tym czołgi T-34/76 i czołgi lekkie T-70.
Niemiecki klin przedarł się przez front na odległość około 1 kilometra. Studzianki były ważnym punktem strategicznym dla obrony radzieckiej. Leżała ona na drodze niemieckiego natarcia, skąd 1. Dywizja pancerno-spadochronowa Hermann Göring przedarła się w głąb frontu radzieckiego.W trakcie najbardziej intensywnych walk kontrola nad Studziankami zmieniała się wielokrotnie. W końcu 1. Polska Brygada Pancerna i wojska radziecka okrążyły siły wroga, po czym zlikwidowały pozostałe siły do 16 sierpnia.
Bitwa zakończyła się decydującym zwycięstwem sił polsko-radzieckich. 1. Polska Brygada Pancerna straciła w walkach 18 czołgów a Niemcy 40. Na cześć tego wydarzenia w 1969 r. do nazwy wsi dodano człon Pancerne oraz postawiono pomnik ku pamięci poległych w bitwie żołnierzy.
.jpeg)
Pomnik w Studziankach Pancernych upamiętniający poległych żołnierzy (Wikimedia Commons, fot. Aneta Leszkiewicz)
