Po zakończeniu II wojny światowej armia czechosłowacka dysponowała różnorodną flotą złożoną z radzieckich, niemieckich, brytyjskich i amerykańskich pojazdów pancernych. Utrudniało to korzystanie z pojazdów i przydzielanie ich do oddziałów. Podjęto decyzję, że Czechosłowacja powróci do rozwijania własnych czołgów, ponieważ kraj ten miał duże doświadczenie sprzed wojny. Oprócz rozwoju czołgów średnich rozpoczęto również projekty czołgów lekkich. W ścisłej współpracy z Wojskowym Instytutem Technicznym biuro konstrukcyjne Škody rozpoczęło prace nad projektem czołgu Škoda T 17. Jego kadłub i wieża przypominały radziecki czołg ciężki IS-3. Pojazd miał mieć przyzwoity pancerz jak na czołg lekki i działo kalibru 75 mm, planowano też zainstalować w nim mocniejszy silnik o mocy 500 KM. Z różnych powodów pojazd nie wyszedł poza fazę szkiców, a priorytetem stało się opracowanie czołgu średniego.
dowódca
radiooperator
celowniczy
ładowniczy
Pokazane charakterystyki dotyczą pojazdów z załogą wyszkoloną w 100%.