Prawdziwe pola bitew: Karelia

Niejednokrotnie walczyliście na polach bitew World of Tanks, ale czy kiedykolwiek zastanowiliście się, jak te lokacje wyglądają w rzeczywistości? Przedstawiamy nową serię poświęconą historii miejsc, które stały się inspiracją dla najpopularniejszych map w grze.

Karelia

W World of Tanks Karelia to letnia mapa z górskimi terenami po bokach i długą doliną pośrodku. Można na nią trafić w bitwach losowych i bitwach kompanii czołgów. Liczne punkty obserwacyjne nad doliną sprawiają, że mapa ta jest szczególnie popularna wśród użytkowników grających niszczycielami czołgów lub innymi pojazdami snajperskimi.

W rzeczywistości Karelia to region, który obecnie znajduje się na granicy Finlandii i Rosji, chociaż nie zawsze tak było. W dawnych czasach Finlandia stanowiła część Królestwa Szwecji. Stan ten uległ zmianie w 1809 roku, kiedy to Rosjanie, zaniepokojeni tym, że region był położony tak blisko stołecznego Petersburga, podbili Finlandię i włączyli ją do Imperium Rosyjskiego. Sytuacja ta utrzymała się aż do I wojny światowej, podczas której obalono Imperium Rosyjskie. W 1917 roku Finlandia skorzystała z sytuacji politycznej i ogłosiła niepodległość.

Mimo iż cały świat, w tym Szwecja, chętnie uznał Finlandię jako niepodległe państwo, jej stosunki z nowo powstałym ZSRR były zawsze oziębłe, a na granicy państw często dochodziło do starć. Gdy Stalin doszedł do władzy, w ZSRR zrodziły się takie same niepokoje, jak w byłym Imperium Rosyjskim. Petersburg, wówczas znany pod nazwą Leningrad, był niebezpiecznie blisko granicy. W listopadzie 1939 roku Związek Radziecki wystosował żądanie – granicę między ZSRR a Finlandią należy przesunąć na zachód tak, aby region Karelii stał się częścią ZSRR. W zamian radziecki rząd zobowiązał się przekazać na rzecz Finlandii inne ziemie.

W rządzie Finlandii wybuchła ostra debata, a oferta została odrzucona. Złożono kontroferty, jednak nie zdołano dojść do porozumienia. W dniu 26 listopada 1939 roku na granicy doszło do incydentu, który zakończył się domniemanym atakiem artyleryjskim na wojska radzieckie. W konsekwencji dwa dni później wszystkie pakty o nieagresji między ZSRR a Finlandią zostały zawieszone. Do dziś uważa się, że incydent ten sprowokowała strona radziecka, jednak tezy tej nigdy w pełni nie udowodniono.

30 listopada wojska radzieckie zaatakowały Finlandię, wysyłając do Karelii 21 dywizji – około 450 000 żołnierzy. Nigdy nie wypowiedziano oficjalnie wojny, a Finowie byli kompletnie nieprzygotowani na walkę przeciwko radzieckim czołgom. 6 grudnia Finowie zostali wypchnięci do Linii Mannerheima – zespołu umocnień na Przesmyku Karelskim, których budowa trwała od lat 20. XX wieku, a w 1939 roku wciąż nie była ukończona.

Linia Mannerheima

Był to początek konfliktu znanego jako wojna zimowa. Tego roku panowały srogie mrozy, co działało na korzyść Finów, którzy byli do takich warunków przyzwyczajeni. Zakamuflowani i wyposażeni w narty Finowie przeprowadzali partyzanckie ataki na radzieckie kolumny. W pierwszym miesiącu konfliktu Finom udało się spowolnić natarcie sił radzieckich, jednak pod koniec grudnia musieli oni wycofać się za Linię Mannerheima, gdzie bronili się przez wiele tygodni. Ośmieszyło to radzieckie wojsko i Stalina, który przeprowadził wielką akcję propagandową, głosząc, że Linia Mannerheima dorównywała pod względem fortyfikacji Linii Maginota, na co nakładały się dodatkowo trudne warunki pogodowe i ukształtowanie terenu.

Pomimo fińskich działań opóźniających nie można było powstrzymać wojsk radzieckich. W lutym miały one nad Finami przewagę liczebną 3:1, a w dodatku dysponowały tysiącami czołgów i samolotów. Fińskie fortyfikacje stopniowo padały, choć przy niemałych stratach po stronie radzieckiej.

W czasie wojny zimowej Finlandia usiłowała negocjować z ZSRR, jednak bez odzewu. Pod koniec lutego nastąpiła interwencja Szwecji i Niemiec, które domagały się zakończenia wojny. Rząd radziecki przedstawił warunki pokoju, które zostały zaakceptowane przez Finów 29 lutego 1940 roku, a pełny rozejm został ogłoszony 13 marca. W konsekwencji Związek Radziecki przejął dużą część Karelii, a znaczna część liczącej 400 000 osób populacji regionu musiała przenieść się w inne rejony Finlandii.

Fińscy żołnierze oglądają radziecki T-34 zniszczony podczas wojny kontynuacyjnej. Fińskie mundury były zbliżone wyglądem do niemieckich, a fińscy żołnierze często korzystali z niemieckich hełmów otrzymanych od Niemiec w ramach wsparcia.

Jednak nie był to koniec konfliktu. Gdy w czerwcu 1941 roku Niemcy zaatakowali Związek Radziecki, Finowie wykorzystali okazję i postanowili przyłączyć się do ataku. Starcie to zwane jest wojną kontynuacyjną. W ciągu zaledwie trzech miesięcy Finowie przedarli się przez Karelię i zajęli pozycję obronną na pierwotnej granicy dwóch państw, utrzymując ją przez następne dwa i pół roku.

Co prawda Finlandia deklarowała się jako państwo neutralne w II wojnie światowej, twierdząc, że walczyła tylko ze Związkiem Radzieckim, jednak jej powodzenie w walce z ZSRR opierało się na sukcesie Niemców. Gdy siły radzieckie zwyciężyły w bitwie o Stalingrad w 1943 roku, Finlandia zdała sobie sprawę, że jej dni są policzone. Władze fińskie zaczęły szukać wyjścia z konfliktu, jednak nigdy nie osiągnięto porozumienia. W czerwcu 1944 roku wojska radzieckie po raz kolejny przeprowadziły wielkie natarcie na Karelię, korzystając z artylerii w celu osłabienia fińskich umocnień.

Finowie nie mieli szans na wygraną – była zmuszona do kapitulacji. W dniu 19 września podpisano rozejm, jednak Finlandia musiała pójść na olbrzymie ustępstwa, w tym zapłacić ZSRR znaczne reparacje oraz zgodzić się na przywrócenie granic z 1940 roku. Karelia po raz kolejny weszła we władanie Związku Radzieckiego. Po rozpadzie ZSRR w 1991 roku przerodziła się w autonomiczną republikę rosyjską – Republikę Karelii.

Współczesna Karelia jest tak piękna jak dawniej. Trudno doszukać się śladów zaciętych walk, jakie miały tutaj miejsce.		Region ten słynie z charakterystycznych budynków z drewna.

Karelia w World of Tanks

Dowódcy, teraz możecie stoczyć własne bitwy o Karelię!