Zaszczytne medale: Medal Kołobanowa

Zaszczytne medale to seria, w której omawiamy nazwy medali dostępnych w grze. Czy chcieliście kiedyś dowiedzieć się więcej o osobie, na której cześć nazwano zdobyte przez Was osiągnięcie? Teraz macie okazję!

W tym miesiącu przyjrzymy się medalowi Kołobanowa przyznawanemu dowócom, którzy pozostali ostatni ze swojej drużyny przeciwko co najmniej pięciu przeciwnikom i mimo to zwyciężyli w bitwie.

Zinowij Kołobanow był radzieckim dowódcą czołgu podczas II wojny światowej. Dowodził czołgiem KV-1 i jest uznawany za drugiego najskuteczniejszego asa pancernego ZSRR.

Zinowi urodził się na początku XX wieku, a w 1933 roku wstąpił do Armii Czerwonej. W 1939 roku brał udział w wojnie zimowej przeciwko Finlandii. Znajdował się w kolumnie, która pod koniec konfliktu wkroczyła do Wyborgu. Chociaż początkowo był nagradzany przez Sowietów za osiągnięcia wojenne, niedługo później ukarano go za bratanie się z wrogiem. Mimo to wkrótce jego umiejętności znów okazały się potrzebne i Kołobanow został skierowany do walki z Niemcami.

Kołobanow z załogą czołgu

Swój moment świetności Kołobanow przeżył 19 sierpnia 1941 roku, kiedy dowodził małym oddziałem czołgów KV-1 w pobliżu Krasnogwardiejska (obecnie Gatczyna) w okolicach Leningradu (obecnie Petersburg). Oddział Kołobanowa był okopany i ukryty na brzegach bagna, gdzie czołgiści zasadzili się na całą kolumnę niemieckich czołgów należącą do 8. Dywizji Pancernej.

Zasadzka była tak dobrze zorganizowana, że dwa czołgi niemieckie zostały zniszczone, zanim nieprzyjaciel zrozumiał, co się dzieje. Nawet po wykryciu pułapki Niemcom długo zajęło ustalenie, skąd dobiegały strzały, a Kołobanow zdążył w tym czasie zniszczyć czołg zamykający niemiecką kolumnę, unieruchamiając w ten sposób oddział nieprzyjaciela.

Niemcy zlokalizowali już co prawda czołg Kołobanowa, ale reszta KV-1 pozostała w ukryciu. Oddziały niemieckie próbowały atakować dowódcę, ale utknęły na bagnach i zostały ostrzelane przez wszystkie pięć czołgów KV-1. W sumie zniszczeniu uległy 43 niemieckie maszyny (głównie czołgi typu Panzer II i Panzer III), w tym 22 zniszczone przez Kołowanowa i jego załogę.

Po bitwie czołgiści naliczyli 135 śladów po trafieniach w pancerz ich KV-1, jednak żaden pocisk go nie przebił. Za powyższe osiągnięcia Kołobanow został nagrodzony Orderem Czerwonego Sztandaru, przyznawanym za wyjątkowe męstwo i odwagę na polu bitwy. Kierowca, Andriej Usau, otrzymał Order Lenina za wybitne zasługi.

Pomimo odniesienia poważnej rany w 1942 roku, Zinowij Kołobanow przeżył wojnę. W sumie służył w Armii Czerwonej przez dwadzieścia pięć lat. Odszedł ze służby w latach 60. XX wieku w stopniu podpułkownika. Chociaż był wielokrotnie nagradzany, nigdy nie otrzymał tytułu Bohatera Związku Radzieckiego. W późniejszym czasie pracował w białoruskim zakładzie Minskij Awtomobilnyj Zawod. Na początku lat 80. XX wieku we wsi Nowyj Uczchoz postawiono ku pamięci Kołobanowa pomnik mający formę czołgu umieszczonego na cokole. Twórcy nie znaleźli jednak egzemplarza KV-1, więc musieli zastąpić go modelem IS-2!

Pomnik we wsi Nowyj Uczchoz – na cokole IS-2

Zinowij Kołobanow zmarł spokojną śmiercią w 1995 roku. W 2006 roku w Mińsku wzniesiono kolejny pomnik na jego cześć.

Uwaga: Istnieje szereg źródeł historycznych dotyczących Zinowija Kołobanowa, które różnią się nawet w takich szczegółach, jak liczba pojazdów zniszczonych przez jego oddział. Skorzystaliśmy z jednej wersji zdarzeń, usiłując przedstawić je z jak największą dokładnością historyczną. Mimo to zachęcamy do zapoznania się z innymi źródłami!

Materiały źródłowe:

• Tankfront (w języku rosyjskim)
• Alliance Geo Strategique (w języku francuskim)
• Soviet Hammer (w języku angielskim)

Dowódcy, czas zdobyć medal Kołobanowa w grze!