Zapomniana bitwa pancerna II wojny światowej

Dowódcy!

Każdy z Was z pewnością słyszał o Bitwie na łuku kurskim, a dokładniej o Bitwie pod Prochorowką, głoszoną jako największa bitwa pancerna świata. Dzisiaj dowiemy się o innym starciu, które miało miejsce dwa lata wcześniej na zachodzie współczesnej Ukrainy.

Początek Operacji Barbarossa

Inwazja Niemiec na Związek Radziecki rozpoczęła się 22 czerwca 1941 o godzinie 3:15 pod kryptonimem „operacja Barbarossa”. Jej celem było zajęcie terenów Europy Wschodniej i następnie zasiedlenie tam ludności niemieckiej, by zrealizować Generalny Plan Wschodni.

Już w drugi dzień inwazji doszło do jednej z największych bitew pancernych w historii. Obejmowała ona obszar pomiędzy miastami Dubno, Łuck i Brody i trwała od 23 do 30 czerwca 1941 roku. Niemiecka 1. Grupa Pancerna dowodzona gen. płk. Ewalda von Kleist miała za zadanie opanować przyczółki wzdłuż Bugu, a następnie pośredniczące miasta w drodze do Kijowa.

Trudno określić dokładny rozmiar obydwóch sił konfliktu, gdyż źródła podają różne liczby, lecz siły III Rzeszy szacowane są na 800 czołgów, a Armii Czerwonej na 2500 czołgów. Armia Czerwona posiadała znaczną przewagę liczebną, lecz na przebieg bitwy wpłynęło wiele innych czynników.

Znaczenie logistyki

Rosjanie borykali się z problemami w dowództwie oraz brakami w wywiadzie. Na drodze Niemców stało pięć radzieckich korpusów zmechanizowanych dowodzonych przez gen. Michaił Kirponosa, lecz komunikacja pomiędzy nimi była bardzo ograniczona. Choć Rosjanie walczyli dzielnie i dysponowali nowocześniejszym sprzętem, każdy z korpusów przeprowadzał niezorganizowane kontrataki oraz nieustannie brakowało im zaopatrzenia.

Kiroponos wydał rozkaz o wstrzymaniu ofensywy, by skrócić własny front, lecz został on tuż potem odwołany przez Gieorgija Żukowa. Wydał on nowe rozkazy o ponowieniu ataku, co wywołało jeszcze większe zamieszanie. Planem było przeprowadzenie skoncentrowanego kontrataku na flanki 1. Grupy Pancernej, by w ostateczności okrążyć formacje niemieckie.

Bitwa nie tylko pancerna

Siły lądowe Armii Czerwonej miały być wspierane jednostkami powietrznymi, lecz większość z nich zostało zniszczonych na ziemi w wyniku niemieckich ataków i błędnych decyzji dowództwa. Podczas zaciętych walk powietrznych obie strony doznały ciężkich strat, lecz w końcu to Luftwaffe zdołało objąć panowanie w powietrzu. W konsekwencji niemieckie lotnictwo zdołało przeprowadzić czerwca 523 lotów bojowych, zrzucając 2500 bomb pomiędzy 22 a 24. Radzieckie linie zaopatrzeniowe zostały całkowicie zniszczone. Korpusy nie mogły kontynuować swoich zadań ze względu na brak zaopatrzenia, środków transportu i ograniczoną komunikację.

Niemieckie lotnictwo odegrało kluczową rolę w powstrzymaniu radzieckiego kontrataku. Nie tylko odcięło radzieckie linie zaopatrzenia, ale także unieszkodliwiło niemal wszystkie czołgi KW-1 i KW-2, które były niewrażliwe na broń przeciwpancerną Niemców.

Wojska radzieckie zdołały spowolnić ofensywę niemiecką, lecz bitwa zakończyła się zwycięstwem Niemców, którzy mogli kontynuować operację.

Do boju!