Stal i kwiaty wiśni

Włączenie japońskiego drzewa technologicznego do gry to bez wątpienia jedno z najważniejszych wydarzeń końca roku. Wspaniałe maszyny wyróżniają się niepowtarzalnym wyglądem oraz stylem gry i z pewnością urozmaicą walkę na polach bitew.

Aby dać Wam przedsmak japońskich pojazdów pancernych, którymi wkrótce pokierujecie, przygotowaliśmy krótkie omówienie obejmujące podstawowe parametry, zastosowanie w bitwie, najważniejsze pojazdy na drzewie technologicznym oraz historię japońskich czołgów.

Japońskie drzewo technologiczne

Wersja 8.10 wprowadzi 13 japońskich pojazdów. Znajdą się wśród nich:

• 4 czołgi lekkie:
  • Poziom I: Renault Otsu
  • Poziom II: Typ 95 Ha-Go
  • Poziom III: Typ 98 Ke-Ni
  • Poziom IV: Typ 5 Ke-Ho

• 9 czołgów średnich (poziomy II–X)
  • Poziom II: Chi-Ni
  • Poziom III: Typ 97 Chi-Ha
  • Poziom IV: Typ 1 Chi-He
  • Poziom V: Typ 3 Chi-Nu
  • Poziom VI: Typ 4 Chi-To
  • Poziom VII: Typ 5 Chi-Ri
  • Poziom VIII: STA-1
  • Poziom IX: Typ 61
  • Poziom X: STB-1

Ogólne parametry

Projektowane przez Japończyków czołgi miały służyć jako wsparcie. Niesamowite maszyny Dalekiego Wschodu są wyposażone w celne działa zdolne do zadawania dużych uszkodzeń i unieruchomienia pojazdu nieprzyjaciela poprzez ostrzał słabych punktów i modułów. Zastosowane działa charakteryzują się ponadprzeciętnymi wartościami penetracji, dzięki którym wyposażone w nie czołgi stanowią zagrożenie nawet dla pojazdów z wyższych poziomów. Ponadto większość czołgów japońskich ma bardzo dobre wartości nachylenia i wzniesienia działa – idealne do manewrów takich, jak chowanie kadłuba.

Jednak aby w pełni zrozumieć japońskie czołgi, musicie poznać ich największe wady i przyjąć styl gry umożliwiający ich zamaskowanie. Przede wszystkim większość pojazdów japońskich charakteryzuje się niskimi prędkościami maksymalnymi oraz prędkością obrotu. Czołgi te nie dysponują również zbyt grubym lub odpornym pancerzem. Podczas walki warto pamiętać o wspomnianych wadach oraz stosować odpowiednie taktyki.

Taktyka

Z wyjątkiem Typu 61 i STB-1, japońskie czołgi są należy wykorzystywać jako wsparcie w drugiej linii. Dobra celność, duża penetracja i spory zasięg widzenia sprawiają, że pojazdy te sprawdzają się świetnie w roli snajperów. Z uwagi na powyższe cechy, a także słaby pancerz i przeciętną mobilność, czołgi te nie nadają się do walki na pierwszej linii ognia. Jeśli lubicie przebywać w centrum akcji, Wasz pojazd szybko wróci do garażu. Grając japońskimi czołgami, zawsze chowajcie się za silniejszymi, lepiej opancerzonymi sprzymierzeńcami. W miarę możliwości bądźcie blisko osłony (dużej skały, domu itp.) na wypadek, gdybyście zostali wykryci. Nie przejmujcie się tym, że będziecie daleko od centrum akcji – japońskie działa są wystarczająco celne, aby prowadzić ostrzał z dużych odległości. Pamiętajcie również, że Wasze uzbrojenie charakteryzuje się dużą penetracją, więc nawet jeśli nie traficie wrażliwego punktu, macie duże szanse na spowodowanie uszkodzeń. Ponadto gdy linia frontu ulegnie przesunięciu, koniecznie zmieńcie pozycję. Jeśli Wasza drużyna ruszyła do przodu, podążajcie za nią i wspierajcie ją podczas ataku na bazę nieprzyjaciela. Jeśli to przeciwnik przełamał linię frontu, wykonajcie odwrót i pomóżcie w obronie bazy – Wasz pancerz jest zbyt słaby, aby na długo powstrzymać napastników.

Miejcie na uwadze, że przedstawione tu informacje na temat parametrów i taktyk są oparte na wspólnych cechach większości japońskich pojazdów. Dlatego artykuł ten należy traktować jako ogólny poradnik, a nie szczegółowy opis każdego czołgu z drzewa technologicznego. Eksperymentujcie z poszczególnymi pojazdami i dostosujcie styl gry do każdej maszyny.

Interesujące pojazdy

Type 5 Ke-Ho

• Dobre działo jak na czołg lekki.
• Dobra mobilność.
• Słabe przyśpieszenie.
• Niska prędkość cofania.

Type 5 Chi-Ri

• Najlepsze działo z 3-pociskowym automatycznym mechanizmem ładującym.
• Najlepsze działo charakteryzuje się krótkim czasem przeładowania bębna.
• Możliwość zamontowania mechanizmu dosyłającego.
• Przeciętne wartości penetracji.

STA-1

• Dobra mobilność jak na japoński czołg.
• Okrągła wieża z grubą osłoną działa.
• Najlepsze działo ma świetne wartości penetracji oraz szybkostrzelności.
• Powoduje niewielkie uszkodzenia podstawowe.

Type 61

• Dobra mobilność.
• Dobrze nachylony przedni pancerz.
• Najlepsze działo ma bardzo dobre wartości penetracji oraz uszkodzeń podstawowych.
• Kopuła wieżyczki stanowi bardzo wrażliwy punkt.

STB-1

• Dobra mobilność.
• Dobre wartości penetracji oraz uszkodzeń powodowanych pojedynczym strzałem.
• Niski profil.
• Świetnie dopracowana wieża.
• Bardzo dobrze wyprofilowany przedni pancerz.
• Długi profil boczny.
• Stosunkowo słabe przyśpieszenie i niska prędkość obrotu.

Historia japońskich pojazdów pancernych

Dla wielu Japonia w II wojnie światowej to przede wszystkim potężna marynarka wojenna i zaawansowane myśliwce. Ponieważ większość walk toczyła się na Pacyfiku, inwestycje w lotniskowce i samoloty były dla cesarstwa logicznym ruchem. Ale co z czołgami? W końcu Japonia prowadziła walkę na lądzie z Chinami oraz Związkiem Radzieckim.

Po I wojnie światowej Japonia zainteresowała się czołgami, kupując pojedyncze egzemplarze od Brytyjczyków i Francuzów. Po przeprowadzeniu testów władze japońskie dojrzały w tych maszynach potencjał i zaczęły pracować nad własnymi projektami. Pomimo późnego startu, na początku lat 30. XX wieku japońskie projekty czołgów dorównywały innym krajom rozwiniętym. Czołg lekki Typ 89 (który zostanie dodany w przyszłej aktualizacji) był wówczas prawdopodobnie najbardziej zaawansowanym czołgiem na świecie.

Mianem pierwszego japońskiego czołgu można określić NC27 Otsu. Był to zwykły Renault NC27 o lepszym pancerzu i większej sile ognia. Pierwszym prawdziwie japońskim czołgiem był Chi-I, opracowany w 1927 roku. Maszyna ta wyróżniała się nietypową konstrukcją i dysponowała dwoma wieżyczkami. Niestety niska moc silnika sprawiała, że czołg osiągał w terenie bardzo niską prędkość, przez co nigdy nie wszedł do masowej produkcji.

Japonia słynęła z wojowniczości – w XIX wieku i na początku XX wieku mocarstwo to wielokrotnie walczyło z innymi krajami. W 1931 roku, kiedy w Europie i na całym świecie rosło napięcie, Japonia jasno przedstawiła swoje zamiary, podbijając duże terytorium Mandżurii. Na początku inwazji Japończycy korzystali głównie z piechoty wysyłanej na miejsce opancerzonymi pociągami. Okupacja postępowała dosyć spokojnie aż do 1939 roku, kiedy to starcie z mongolską kawalerią doprowadziło do potężnego nagromadzenia wojsk japońskich i radzieckich. Wydarzenie to stało się znane jako „incydent pod Nomonkhan” w Japonii oraz jako „bitwa nad Chałchin-Goł” w ZSRR i Mongolii. Japońskie siły dysponowały licznymi czołgami. Prócz Typu 89 po stronie Japończyków walczyły czołgi Typ 95 Ha-Go i Typ 97 Chi-Ha, a także niektóre tankietki. Zacięta walka toczyła się przez wiele miesięcy, dopóki mocarstwa nie postanowiły skupić się na wojnie w Europie. Po tym, jak radzieckie bombowce ciężko zbombardowały japońską linię obrony, w sierpniu w Moskwie podpisano umowę o zawieszeniu broni.

Obie strony skierowały uwagę ku nowej wojnie światowej. Japonia uznała ZSRR i Chiny za swoich głównych wrogów i zaczęła wzmacniać swoje siły zbrojne. W tym okresie władze japońskie odstawiły na bok prace nad czołgami na rzecz rozwoju i produkcji okrętów i samolotów.

Po wejściu do tworzonego przez Niemców i Włochów sojuszu Osi, Japonia przystąpiła do wojny w grudniu 1941 roku, przeprowadzając atak z zaskoczenia na Pearl Harbor. Chociaż Japonia prowadziła większość walk na wodzie i w powietrzu, czołgi odegrały pewną rolę w konflikcie, szczególnie podczas walk na terytorium Chin, Birmy i Indii. Jednak wciąż wykorzystywano stare maszyny pancerne – Typ 95 Ha-Go i Typ 97 Chi-Ha. Pojazdy te pozostały w użyciu do końca wojny.

W służbie pozostawały również inne czołgi, na przykład mały Typ 97 Te-Ke, którego używano do celów zwiadowczych i jako wsparcia piechoty; służył w Chinach, Birmie i na Filipinach. Po stronie Japończyków walczył także Typ 98 Ke-Ni, szybki czołg lekki, którego nigdy nie dopuszczono do produkcji masowej.

Japończycy interesowali się również czołgami średnimi. Po incydencie pod Nomonkhan opracowano nowy wariant Typu 97 Chi-Ha – Shinhoto Chi-Ha, który dysponował nową wieżą z większym działem. W latach 1938–42 wyprodukowano około 1200 czołgów Chi-Ha.

W odpowiedzi na kolejne porażki w dalszych latach wojny władze japońskie sięgały po coraz bardziej rozpaczliwe rozwiązania. W starciach pancernych zastosowano taktykę zbliżoną do słynnego kamikaze. W 1945 roku dwa japońskie czołgi (Chi-Ha i Ha-Go) wypchano po brzegi ładunkami wybuchowymi i wysłano na amerykańskie czołgi Sherman.

Japonia opracowała wiele projektów pojazdów pancernych, jednak większość z nich nigdy nie została zrealizowana. Ponieważ dowództwo kładło nacisk na okręty i samoloty, na czołgi brakowało funduszy. Mimo to Japonia postanowiła utrzymać rezerwę czołgów na wypadek inwazji aliantów. Japończycy nie przewidzieli jednak, że alianci zaatakują z powietrza, przeprowadzając niszczycielskie ataki na Hiroszimę i Nagasaki.

W dniu 14 sierpnia 1945 roku Japonia skapitulowała bezwarunkowo, a jej projekty czołgów odeszły w zapomnienie.

Czy jesteście gotowi wkroczyć na ścieżkę wojowników?