Po tym jak Niemcy pierwszy raz wdrożyli do użytku działa szturmowe StuG III z zamkniętymi kabinami w 1940 roku, Włosi rozpoczęli prace nad własnym pojazdem podobnego typu. Jako podstawę swojej konstrukcji wykorzystali podwozie czołgu średniego Carro Armato M 13/40. Pierwszy prototyp czołgu Semovente da 75/18 ukończono w lutym 1941 roku. Zamiast wieży i jej platformy ten pojazd był wyposażony w zamkniętą, stacjonarną kabinę z zamontowaną haubicą Obice da 75/18 modello 34 kal. 75 mm. Uzbrojenie pojazdu było wystarczające zarówno do zapewniania wsparcia ogniowego, jak i do walki z większością ówczesnych czołgów. Jego pancerz przedni grubości 50 mm mógł w teorii wytrzymać ostrzał najczęściej spotykanych brytyjskich dwufuntowych dział czołgowych i przeciwpancernych na dalekim oraz średnim dystansie. Większość walczących pojazdów Semovente M41 da 75/18s utracono w Afryce Północnej, a inne zostały zajęte przez Niemców jesienią 1943 roku.
dowódca
celowniczy
ładowniczy
radiooperator
Pokazane charakterystyki dotyczą pojazdów z załogą wyszkoloną w 100%.