Czołgi miesiąca: T20 i M26 Pershing

Dowódcy,

Po zeszłomiesięcznej prezentacji czołgów T1 Heavy i M6 nadszedł czas na omówienie ewolucji amerykańskich czołgów średnich. Dlatego w tym miesiącu przedstawiamy Wam czołg T20 oraz jego starszego brata, M26 Pershinga, a także kilka przydatnych porad dotyczących tych pojazdów.

Przez cały wrzesień (od godziny 7:30 1 września, do 7:00 28 września) następujące pojazdy będą generować 125% przychodu w kredytach:

T20, amerykański czołg średni z VII tieru
M26 Pershing, amerykański czołg średni z VIII tieru

Zaczniemy jak zwykle, od rysu historycznego:

Po rozpoczęciu masowej produkcji czołgu M4 Sherman, dowództwo armii Stanów Zjednoczonych zadecydowało o kontynuowaniu rozwoju militarnego potencjału tego modelu. W dniu 25 maja 1942 r. rozpoczęto prace nad nowym pojazdem, który pierwotnie otrzymał nazwę M4X.

Wstępnie stworzono trzy prototypy średnich czołgów, oznaczone jako T20, T22 i T23. Wszystkie wersje były do siebie bardzo podobne i różniły się jedynie rodzajem zastosowanych przekładni. Dla każdego prototypu przygotowano kilka modeli, każdy z różnym uzbrojeniem i zawieszeniem.

Poważne problemy z wyciekami oleju i przegrzewaniem silników sprawiły jednak, że seria T20 nigdy nie trafiła do masowej produkcji. Zarzucono również serię T22, tym razem z powodu problemów z przekładnią i armaty zbyt małego kalibru, która nie spełniała ówczesnych potrzeb armii.

Jedynym pojazdem, który wstępnie uznano za sukces, był T23. Był to- pierwszy pojazd z tej serii, który cechował się przyzwoitą manewrowością. W maju 1943 r. złożono zamówienie na 250 maszyn serii T23. Pojazdy nigdy nie trafiły jednak na front i nie zostały użyte w walce ze względu na dwa poważne problemy: niesprawdzoną przekładnię i niedopracowane rozłożenia ciężaru.

W tej sytuacji zamówiono dwie zmodyfikowane wersje tych pojazdów, czyli T23E3 i T23E4. Ta ostania podzieliła los czołgów T20 i T22 — projektu T23E4 nigdy nie ukończono. Więcej szczęścia miała natomiast wersja T23E3 z zawieszeniem wyposażonym w drążek skrętny, który zapewniał lepsze parametry nacisku na grunt względem oryginalnej serii T23.

W 1943 r. Departament Kwatermistrzowski Stanów Zjednoczonych zlecił standaryzację serii T20E2 i T23E3, ale żądanie odrzucono, po czym zaniechano realizacji projektu.

Na podstawie pojazdów serii T20 stworzono później czołgi T25, które były właściwie większym T23. W toku dalszego rozwoju stworzono też modele T26 i T26E1.

Czołg M26 Pershing, nazwany tak na cześć Generała Johna J. Pershinga, nosił pierwotnie oznaczenie T26E3.

Serię T26 stworzono, ponieważ armia amerykańska potrzebowała cięższej i lepiej opancerzonej wersji czołgu T25. Głównym problemem podczas projektowania serii M26 był wyjątkowy ciężar nowej maszyny (ponad 45 ton). Aby złagodzić ten problem, pojazdy wyposażono w przekładnie Torquematic. Departament Kwatermistrzowski zamówił pierwszą serię czołgów T26E1 w 1943 r. Dostawa pierwszych 500 pojazdów była zaplanowana na 1944 r., ale plan został wstrzymany przez decyzję Rady Sił Pancernych, która chciała zamontować na pojazdach armaty kalibru 90 mm. Siły Naziemne Stanów Zjednoczonych złożyły później zamówienie na 1000 czołgów T26E1 wyposażonych w działo 76 mm. Zamówienie nie zostało zrealizowane w 1944 r. ze względu na ilość niezbędnych prac rozwojowych, które należało w tym celu wykonać.

1 czerwca 1944 r. z europejskiego teatru wojennego przybyło zamówienie na czołgi T26 wyposażone w armaty kaliber 90 i 105 mm. Pojazdy te otrzymały nazwę M26 Pershing i zostały wdrożone jako czołgi ciężkie.

Pershingi trafiły w końcu do Europy w 1945 r., biorąc udział w niewielu bitwach II Wojny Światowej. W każdym z tych starć czołgi miały zauważalną przewagę technologiczną nad pojazdami nieprzyjaciela. Największym problemem czołgów M26 był ich duży ciężar. Wiele mostów w Europie zostało zaprojektowanych z myślą o lżejszych pojazdach, uniemożliwiając im przeprawę. Czołgi brały za to czynny udział w walkach na Pacyfiku, m.in. w bitwie o Okinawę w 1945 r., a także w Wojnie Koreańskiej, gdzie towarzyszyły czołgom M46 Patton.

Specyfikacja w grze:

Czołg średni T20

W grze World of Tanks T20 jest amerykańskim średnim czołgiem VII tieru — prawdziwie dziką bestią. Badania nad tym czołgiem można przeprowadzić po opracowaniu czołgu M4A3E2 (znanego również jako Jumbo Sherman) i M4A3E8 (znanego też jako Easy 8). Koszt badań nad tym czołgiem, nie licząc pozostałych dwóch pojazdów, wynosi 55500 pkt. doświadczenia. Czołg M26 Pershing jest dostępny do badań od razu po czołgu T20.

Charakterystyka ogólna czołgu T20 (parametry, które nie ulegają zmianie mimo wymiany modułów):

Prędkość maksymalna (km/h)	56
Grubość pancerza w mm (przód/boki/tył)	63/50/38
Załoga	5 załogantów: dowódca, działonowy, kierowca, radiooperator i ładowniczy
Liczba punktów doświadczenia (XP) niezbędnych do zbadania wszystkich modułów od wersji podstawowej	54900 xp
Liczba punktów doświadczenia (XP) niezbędnych do zbadania następnego pojazdu (M26 Pershing)	98100 xp

Moduły T20:

Dostępne zawieszenia:

Nazwa zawieszenia	Limit udźwigu (t)	Prędkość obrotu (stopni/s)	Ciężar (kg)	Koszt (w punktach doświadczenia)
Zawieszenie HVSS T48	30	37	5400	Moduł podstawowy
Zawieszenie HVSS T51	34	37	5400	8000

Zawieszenie T20 należy usprawnić tak szybko, jak to możliwe. Lepsze zawieszenie nie zwiększa prędkości obrotu i ogólnej manewrowości czołgu, ale jest niezbędne do montażu zmodernizowanej wieży czołgowej, na której można zainstalować armaty kalibru 90 i 105 mm.

Silniki:

Nazwa silnika	Moc silnika (KM)	Szansa na podpalenie przy trafieniu	Ciężar (kg)	Koszt (w punktach doświadczenia)
Ford GAA	520	20%	569	Moduł podstawowy
Ford GAN	560	20%	569	11500

Podstawowy silnik jest niewiele słabszy od jego usprawnionej wersji. Niemniej większa moc silnika GAN będzie zdecydowanie zauważalna podczas jazdy na wzniesieniach i zakrętach.

Armaty:

^{Nazwa armaty}	^{Kaliber armaty (mm)}	^{Szybko-strzelność (pocisków /min)}	^{Przeciętna penetracja w mm (PP /PK /OB)}	^{Średnie obrażenia (PP /PK /OB)}	^{Celność z odle-głości 100 m (m)}	^{Czas celo-wania (s)}	^{Ciężar (kg)}	^{Koszt (w PD)}
^{76 mm działo M1A1}	⁷⁶	^14.29	^128/177 /38	^115/110 /185	^0.43	^2.3	¹⁵⁶⁷	^{Moduł podstawowy}
^{76 mm działo M1A2}	⁷⁶	^18.18	^128/177 /38	^115/110 /185	^0.4	^2.3	¹⁵⁹⁰	⁵⁸⁰⁰
^{105 mm SPH M4L23}	¹⁰⁵	^7.5	^{HE/HEAT 53/150}	^{HE/HEAT 410/350}	^0.55	^2.3	²⁶⁰⁰	¹⁵⁰⁰
^{90 mm działo M3}	⁹⁰	^6.38	^160/243 /45	^240/240 /320	^0.38	^2.3	²⁰⁵⁰	¹⁴⁰⁰⁰

W czołgu M26 Pershing można zamontować jedną z pięciu dostępnych dział. Podstawowe działo M1A1 nie różni się znacznie od działa M1A2, przy czym ta druga cechuje się lepszą szybkostrzelnością i odrobinę lepszą celnością. Obie bronie są względnie słabe, ale M1A2 ma jedną ważną zaletę – mieści się w podstawowym limicie obciążenia i nie wymaga ulepszonej wieży, dzięki czemu można ją zamontować na czołgu pozbawionym innych ulepszeń. Montaż dział kalibru 90 I 105 mm wiąże się z koniecznością zbadania i zamontowania zmodernizowanej wieży T20, czyli T20D2. Armata M3 kalibru 90 mm jest natomiast najpopularniejszą bronią na kadłubie T20. Dobry współczynnik penetracji, większe obrażenia oraz znacznie lepsza celność sprawiają, że jest ona wyjątkowo skuteczna na polu walki. Ostatnie z dostępnych dział, SPH M4L23 kaliber 105 mm jest niezbyt celną, krótkolufową haubicą. Jest ona mało praktyczna na polu walki ze względu na gruby pancerz większości przeciwników, przez co zadaje niewiele obrażeń i jest uważana za gorszą od 90-milimetrowej M3.

Armatę M3 kaliber 90 mm warto zbadać przed samym czołgiem M26 Pershing, ponieważ można ją zamontować na obydwu pojazdach. Dla czołgu M26 dostępna jest tylko jendo lepsze działo, którego nie można zamontować w T20. Poza tym — proces zdobywania punktów doświadczenia będzie znacznie szybszy z działem kaliber 90 mm, niż z działem M1A2 kaliber 76 mm.

Wieże:

^{Nazwa wieży:}	^{Grubość pancerza w mm (przód/boki/tył)}	^{Prędkość obrotu (stopni/s)}	^{Widoczność (m)}	^{Ciężar (kg)}	^{Pkt. wytrzymałości czołgu}	^{Koszt (w punktach doświadczenia)}
T20D1	88/63/63	44	370	7000	1000	Moduł podstawowy
T20D2	88/63/63	42	390	8400	1100	8050

Na pierwszy rzut oka może się wydawać, że ulepszona wieża T20 jest gorsza od podstawowej, ale to tylko pozory. Pancerz obu wież jest identyczny, a większy o 20 m zakres widoczności wydaje się złą zamianą za mniejszą prędkość obrotu o 2 stopnie na sekundę. To fakt – ale należy pamiętać, że ulepszona wieża jest niezbędna do montażu działa M3 kaliber 90 mm, a dodatkowe 100 punktów wytrzymałości z pewnością będzie przydatne w wielu sytuacjach. Wieża ma również zaletę, której nie znajdziemy w statystykach. Jest ona widoczna jedynie po przyjrzeniu się samemu elementowi.

T20D1	T20D2

Jak widzicie, podstawowa wieża czołgowa T20 jest bardziej „kwadratowa” od jej ulepszonej wersji. Przednie, boczne i tylne płyty pancerza na zmodernizowanej wieży są lepiej ścięte. Dzięki temu wieża częściej odbija pociski przeciwnika, mimo że grubość pancerza obu elementów jest identyczna.

Radia:

Nazwa radia	Zasięg sygnału (m)	Ciężar (kg)	Koszt (w punktach doświadczenia)
SCR 508	395	100	Moduł podstawowy
SCR 506	615	110	5600

Podstawowe radio w tym czołgu jest dość słabe jak na pojazd z VII tieru, a zwłaszcza jak na średni czołg. Zasięg sygnału jest bardzo ważnym parametrem dla czołgów średnich, ponieważ brak sygnału radiowego uniemożliwia pełne wykorzystanie potencjału tej maszyny. Należy bowiem pamiętać, że wysoka prędkość tego czołgu pozwala na szybkie przemieszczanie się między flankami — w miejsca, gdzie towarzysze potrzebują pomocy. WW tym miejscu warto wspomnieć, że możecie zbadać radio SCR 506 przed odblokowaniem tego czołgu, ponieważ jest to również najlepszy moduł dla czołgów M4A3E8 Sherman i M4A3E2.

Porady dotyczące rozgrywki:

W umiejętnych rękach czołg T20 jest wyjątkowo skutecznym pojazdem. Maszyna ta znacznie różni się od Jumbo Shermana i Easy 8, przez co wymaga przyzwyczajenia. Przede wszystkim należy pamiętać, że T20 to bardzo zwinny i szybki czołg o niskim profilu, który został wyposażony w przyzwoitą armatę jak na średni czołg tego tieru. Trzeba też uważać, bo każdy pojazd z tego samego tieru jest groźnym przeciwnikiem w walce bezpośredniej.

Porady dotyczące rozgrywki dla tego pojazdu najlepiej wyrazimy w postaci krótkich zaleceń i przeciwwskazań. Zacznijmy od zaleceń:

Należy zawsze obserwować minimapę. Dzięki niej będziecie zawsze świadomi sytuacji — zarówno tej w pobliżu czołgu, jak i w zasięgu radia. Dzięki umiejętności „Stacja przekaźnikowa” używanej przez niektórych graczy możecie uzyskać niesamowity zasięg komunikacji radiowej, a przez to idealne rozeznanie w sytuacji.
Nie zatrzymujcie się. Ten czołg jest szybki, niewielki i zwinny, ale ma cienki pancerz.
Strzelajcie w ruchu! Nie warto przejmować się kosztem amunicji. Nie jest droga, a ten czołg osiąga wysoką celność podczas jazdy. To czysta kalkulacja ryzyka względem korzyści, ponieważ jedno trafienie przeciwnika nie jest warte uszkodzenia własnego pancerza lub, co gorsza, utraty gąsienicy.
Należy uzupełniać sprzęt eksploatacyjny i korzystać z niego. Te przedmioty naprawdę pomagają w walce.
Zajeżdżajcie przeciwników z flank i od tyłu. W tym zwinnym czołgu jest to bardzo łatwe zadanie, podobnie jak odwrót z niebezpiecznych sytuacji.
Podczas postojów warto schować kadłub czołgu za przeszkodą. Wieża pojazdu ma niewielkie rozmiary, przez co trudno ją trafić; przeciwnik, który widzi tylko tę część czołgu, raczej Was nie uszkodzi.

Przeciwwskazania:

Pod żadnym pozorem nie wolno atakować ciężkich czołgów lub niszczycieli czołgów od przodu. Grozi to ciężkim uszkodzeniem, a nawet zniszczeniem Waszej maszyny. T20 nie nadaje się do bezpośredniej walki na linii frontu.
Unikajcie uszkodzeń gąsienic, szczególnie na otwartym polu.
Kryjcie boki; celny strzał w bok lub tył czołgu może łatwo uszkodzić silnik.
Nie stawajcie do walki, jeśli nie jesteście pewni zwycięstwa. T20 to cenna maszyna w drużynie; zniszczenie czołgu zmniejszy Wasze szanse na zwycięstwo.

Zalecane wyposażenie i sprzęt eksploatacyjny:

Zalecane wyposażenie

Mechanizm dosyłający dla dział średniego kalibru (200 000 kredytów)

Ulepszona wentylacja, klasa 2 (150 000 kredytów)

Stabilizator pionowy Mk1 (500 000 kredytów)

Zalecany sprzęt eksploatacyjny

Ręczna gaśnica (3000 kredytów)

Mały zestaw naprawczy (3000 kredytów)

Mała apteczka (3000 kredytów)

M26 Pershing

Tuż po opracowaniu czołgu średniego T20 można przeprowadzić prace nad M26 Pershingiem, który jest czołgiem średnim VIII tieru. Przyjrzymy się bliżej temu wspaniałemu pojazdowi.

Charakterystyka ogólna czołgu M26 (parametry, które nie ulegają zmianie mimo wymiany modułów):

Limit szybkości (km/h)	48
Grubość pancerza w mm (przód/boki/tył)	102/76/51
Załoga	Liczba punktów doświadczenia (XP) niezbędnych do zbadania następnego pojazdu (M46 Patton)
Ilość PD niezbędnych do zbadania wszystkich modułów od wersji podstawowej	92700
Liczba punktów doświadczenia niezbędnych do zbadania następnego pojazdu (M46 Patton)	174 690

Moduły czołgu M26 Pershing:

Dostępne zawieszenia:

Nazwa zawieszenia	Limit udźwigu (t)	Prędkość obrotu (stopni/s)	Ciężar (kg)	Koszt (w punktach doświadczenia)
M26T80E1	42.35	36	10000	Moduł podstawowy
M26T81	45.05	38	10000	13500

Jak w prawie każdym czołgu, zawieszenie w M26 należy ulepszyć tak szybko, jak to możliwe, ale w odróżnieniu od T20, podstawowa konfiguracja czołgu umożliwia montaż dużej liczby modułów. W podstawowej konfiguracji można zamontować działo T15E2M2 kaliber 90 mm, radio SCR 508 i silnik AV-1790-1 lub armatę M1A2 kaliber 76 mm, wieżę M26M67, radio SCR 508 i silnik V-1790-1. Bez modernizacji zawieszenia nie można jednak posiadać zamontowanego działa T15E2M2 i wieży M26M67 w tym samym czasie.

Silniki:

Nazwa silnika	Moc silnika (KM)	Szansa na podpalenie przy trafieniu	Ciężar (kg)	Koszt (w punktach doświadczenia)
Ford GAN	560	20%	569	Moduł podstawowy
Continental AV-1790-1	704	20%	569	10500

Moc podstawowego silnika jest dość niska, przez co ulepszona jednostka napędowa jest obowiązkowym wyposażeniem dla tego pojazdu. Bez tego silnika M26 Pershing ma duże trudności z pokonaniem wzniesień i osiągnięciem maksymalnej prędkości nawet na płaskim terenie.

Działa:

^{Nazwa armaty}	^{Kaliber armaty (mm)}	^{Szybko-strzelność (pocisków /min)}	^{Przeciętna penetracja w mm (PP /PK /OB)}	^{Średnie obrażenia (PP /PK /OB)}	^{Celność z odle-głości 100 m (m)}	^{Czas celo-wania (s)}	^{Ciężar (kg)}	^{Koszt (w PD)}
^{76 mm działo M1A1}	⁷⁶	^14.29	^128/177 /38	^115/110 /185	^0.43	^2.3	¹⁵⁶⁷	^{Moduł podstawowy}
^{76 mm działo M1A2}	⁷⁶	^18.18	^128/177 /38	^115/110 /185	^0.4	^2.3	¹⁵⁹⁰	⁵⁸⁰⁰
^{105 mm SPH M4L23}	¹⁰⁵	^7.5	^{HE/HEAT 53/150}	^{HE/HEAT 410/350}	^0.55	^2.3	²⁶⁰⁰	¹⁵⁰⁰
^{90 mm działo M3}	⁹⁰	^7.32	^160/243 /45	^240/240 /320	^0.38	^2.3	²⁰⁵⁰	¹⁴⁰⁰⁰
^{90 mm działo T15E2M3}	⁹⁰	^7.32	^180/268 /45	^240/240 /320	^0.37	^2.3	²²⁵⁰	¹⁸⁹⁰⁰

W czołgu M26 Pershing można zamontować jedną z pięciu dostępnych armat. Cztery z nich są takie same, jak te w czołgu T20, dlatego nie będziemy ich szczegółowo opisywać — możecie o nich przeczytać w pierwszej części tego artykułu. Piątą i nieporównywalnie najlepszą bronią dla M26 Pershinga jest armata T15E2M3 kaliber 90 mm, która jest usprawnioną wersją najlepszego działa dla czołgu T20, czyli M3 kaliber 90 mm. T15E2M3 cechuje się identyczną szybkostrzelnością, ale pociski AP i APCR osiągają w niej wyższą penetrację (o 20 i 25 mm). Armata jest też odrobinę celniejsza (o 0,01 punktu) i cięższa. Po zakupie nowego Pershinga należy zamontować w nim najlepszą armatę z czołgu T20, ponieważ jest ona znacznie lepsza od podstawowego działa. To dlatego radziliśmy Wam zbadać wszystkie moduły czołgu T20, zanim przejdziecie do M26 Pershinga. M26 Pershing wyposażony w najlepszą broń to prawdziwa bestia, która może uszkodzić każdego napotkanego przeciwnika – aczkolwiek w niektórych przypadkach należy trafić w jego słabe punkty.

Wieże:

^{Nazwa wieży:}	^{Grubość pancerza w mm (przód/boki/tył)}	^{Prędkość obrotu (stopni/s)}	^{Widoczność (m)}	^{Ciężar (kg)}	^{Pkt. wytrzymałości czołgu}	^{Koszt (w punktach doświadczenia)}
M26M71	114/76/76	36	390	8000	1350	Moduł podstawowy
M26M67	114/76/76	38	400	9700	1440	19500

Wieże M26 Pershinga są bardzo podobne z wyglądu, ale mają odmienne statystyki. Ulepszona wieża szybciej się obraca, zapewnia lepszą widoczność i ma więcej punktów wytrzymałości. Dzięki temu ułatwia ona celowanie i zwiększa odporność czołgu na uszkodzenia, a to nieocenione zalety na polu bitwy.

Radia:

Nazwa radia	Nazwa radia	Ciężar (kg)	Koszt (w punktach doświadczenia)
SCR 508	395	100	Moduł podstawowy
SCR 528	745	80	9000

W przeciwieństwie do T20, w tym czołgu nie ma możliwości przeniesienia najlepszego radia z poprzedniego pojazdu. Należy je zbadać oddzielnie. Ten wydatek się opłaci, ponieważ nowe radio ma bardzo duży zasięg i może zostać zamontowane w wielu innych pojazdach amerykańskich, takich jak M46 Patton, T95, M24 Chaffee i nie tylko. To obowiązkowe wyposażenie maszyny, z takich samych powodów, jak w przypadku T20.

Porady dotyczące rozgrywki:

Czołgiem M26 Pershing gra się podobnie, jak T20-ką. Różnica polega na tym, że czołg ten daje graczowi więcej możliwości, ponieważ jest wyposażony w cięższy kadłub, lepszy pancerz wieży i skuteczniejszą armatę. Niższa prędkość czołgu sprawia, że nie jest on tak przydatnym zwiadowcą, ale nadal jest bardzo zwrotny. Mało tego — ten pojazd ma mniej problemów z uniknięciem pocisków przeciwnika, niż T20. Inną wyjątkową cechą M26 Pershinga jest możliwość natychmiastowego zatrzymania pojazdu, a także obrotu kadłuba w miejscu, co znacznie ułatwia odwrót w obliczu niebezpieczeństwa. Osłona armaty chroni znaczną część wieży, utrudniając penetrację pancerza. Dlatego zalecamy zajmowanie pozycji z ukrytym kadłubem.

Jak w przypadku T20, tu również mamy kilka zaleceń i przeciwwskazań. Stosujcie się do porad dotyczących T20, a także:

Zalecenia:

Poprowadźcie siły uderzeniowe własnej drużyny, szczególnie w kompaniach, w których Wasz czołg jest jednym z najsilniejszych.
Starajcie się zająć pozycję z ukrytym kadłubem, szczególnie podczas potyczek z cięższymi przeciwnikami — to może uratować Wam życie.
Korzystajcie z dużej szybkości przeładowania i zasypujcie przeciwnika jeszcze większym gradem kul, niż byłoby to możliwe w T20.

Przeciwskazania:

Takie same, jak w przypadku T20 – do tej pory powinniście już mieć je opanowane!